Remember the future - 13.05.-12.08.2023

Remember the future - Ingrid Larssen / Solveig Ovanger / Inger Blix Kvammen 13.05.-12.08.2023

Laugardaginn 13.maí kl. 14 opnaði myndlistarsýningin Remember the future í Sláturhúsinu Menningarmiðstöð með verkum eftir norsku listakonurnar Ingrid Larssen, Solveig Ovanger og Inger Blix Kvammen.

Þrír listamenn. Ólík tækni og efnisviður. Í sýningunni mætir listin, í sinni marglaga túlkun og þema, óskinni um að viðhalda og aldargömlum hefðum, þekkingu, handverki sem erfst hefur kynslóða á milli - í viðleitni listamannanna til að þær varðveitist og gleymist ekki.

Verkin á sýningunni  samanstanda  af þrívíðum skúlptúrum og ljósmyndum. Fagurfræðin er viðkvæm og aðgengileg. Handverkið og útfærslan er tímafrek og ítarleg. Tæknin er gömul og ný og efnviðurinn sóttur beint úr náttúrunni eða unnin lífræn efni og steinefni.

 Sýningin veitir okkur tækifæri til að velta fyrir okkur og tengja saman hugmyndir fortíðar og framtíðar. Listamennirnir draga fram málefni líðandi stundar séð í ljósi sögunnar. Jafnframt er sjónum beint að þekkingu forfeðra og formæðra  okkar og að handverkið megi ekki gleymast og hverfa í innihaldslausri fjöldaframleiðslu samtímans

Remember the Future, tímalaus og tímabær

Við lifum á óstöðugum tímum og í heimi sem einkennist af átökum. Alþjóðleg stórpólitík hefur meiri áhrif á líf okkar nú en á á tímum síðari heimsstyrjaldarinnar á síðari hluta 20. aldar. Hnattrænn kapítalismi stjórnar æ meira daglegu lífi okkar. Samfélagsmiðlar krefjast athygli og vilja leggja línurnar. Neytendasamfélagið býður upp á skjótar lausnir sem samræmast ekki sjálfbærri nýtingu heimsins auðlinda.

Víða um heim býr fólk við krefjandi aðstæður, bæði efnislega, félagslega og heilsufarslega. Jafnvel við sem búum í norðurhluta Evrópu sleppum ekki við sviptingar.

Það getur stundum verið erfitt að fylgjast með; hvar erum við og á hvaða leið erum við. Á sama tíma eru pólitísk, efnahagsleg, fræðileg og menningarleg öfl sem vinna að því að gera heiminn að betri stað fyrir okkur öll. Það gefur okkur von að hlusta á slíkar raddir. Stundum koma þær langt að, stundum eru þær mjög nálægar. Listin er ein af þeim röddum.

Á mótum fortíðar, nútíðar og framtíðar. Á skurðpunkti fólks, sögu og menningar. Með innblástur frá formæðrum, frumbyggjum og náttúrunni sem umlykur okkur. Tjáð gegnum mismunadi efnisvið og tækni. Þar finnum við sýninguna Remember the Future (munum framtíðina)

Þrír listamenn frá Nordland, Troms og Finnmörku - Noregi og Sápmi - hafa fundið listræna og mannlega samnefnara hver í annarri. Þau snúast öll um þemu eins og líf og lifun, hversdagslíf og sjálfbærni, hefðir og handverkshætti formæðra okkar, hirðingjamenningu og tiltækar náttúruauðlindir. Allir þrír listamennirnir búa yfir traustri þekkingu með rætur í bæði norskri og samískri eða kvenskri menningu.

Listamennirnir sækja þekkingu og reynslu úr fortíðinni sem geta verið gagnlegar og mikilvægar fyrir framtíðina.

INGER BLIX KVAMMEN notar geymslu minninga sem huglægt tæki þegar hún segir sögur sínar í gegnum hluti og ljósmyndun - Memory Archives. Verk hennar fjalla oft um þemu sem tengjast fólksflutningum og menningarskiptum þvert á landamæri og menningu.

Í undirverkefninu Tundra Archives eru hirðingja hreindýrahirðarnir, Nenets, sem búa í norðvesturhluta Rússlands, dregnir fram. Í Varangerskjalasafninu dregur hún fram sögur úr eigin fjölmenningarumhverfi, landamærasvæði í norðurhluta Finnmörku, við Norður-Íshaf, sem einkennist af átökum Sama, Norðmanna, Finna og Kvena.

Listamaðurinn hefur þróað sínar eigin aðferðir til að nota textíltækni eins og hekl, útsaum og vefnað, í málmi. Henni finnst gaman að sameina skrautform eins og hálsmen við ljósmyndir og táknræna þætti, bæði úr menningu og náttúru. Hlutirnir verða að minningarkransum eða söguberum sem fjalla um fólkið sem hún hefur hitt, lífshætti og hversdagslega þekkingu.

Það fær þig til að spyrja þitt sjálf:

Hver er ég? Af hverju er ég eins og ég er? Hvaðan er ég? Og hvert fer ég?

INGRID LARSSEN menntaður skartgripalistamaður á níunda áratugnum, á þeim tíma þegar skartgripir voru kallaðir klæðanleg list. Þeir voru stórir og tilraunakenndir. Síðar varð textílefni hennar helsta efni. Hún hefur rannsakað og þróað enn frekar útsaumstækni með vöfflusaumi sem hún saumar í höndunum á silki og ull. Þetta er yfir 800 ára gömul tækni sem var fyrst notuð til að gera línskyrtur verkafólks, bæði þéttar að líkamanum og sveigjanlegar. Í byrjun 20.aldarinnar var tæknin tekin upp af tískuiðnaðinum og sést æ sjaldnar í listsköpun.

Larssen notar þessa tækni við gerð léttra skúlptúra ​​í silkiorganza. Dúkur og garn sem hún notar er litað úr plöntum og fléttum, þangi og krabbakúlum - að mestu uppskorið í umhverfi hennar.

Í innsetningunni Lost - objects from the sea eru sum verkanna lituð með blárri lúpínu frá Egilsstöðum og naflafléttu frá Sílalækur. Hún er innblásin af töfrum og goðsögnum hafsins og hinni sýnilegu og forgengilegu náttúru.

Í uppsetningunni Síðustu árin hefur hún velt fyrir sér síðasta kaflanum í lífi manneskjunars, þar sem veikindi og heilabilun leiða inn í skuggaheim,þar sem atburðir frá barnæsku verða skýrari og nútíðin hverfur.

SOLVEIG OVANGER kannar aðferðir við varðveislu og sútun fiskroðs - gamlar framleiðsluaðferðir náttúrufræðinga í Síberíu og sútunaraðferðir sem hún nam af öldruðum sútunarmanni heima í Noregi. Ovanger sameinar tækni ýmissa aðferða við vinnslu á hráu leðri úr staðbundnum fisktegundum eins og þorski, ufsa og laxi. Notkun fiskroðs snýst um að tilheyra og lífinu við sjávarsíðuna, auðlegð hafsins og möguleika til nýtingar á hráefni sem jafnan er litið á sem úrgang.

Listamaðurinn er innblásinn af orðlausri dýnamíkinni í náttúrunni, í alheiminum og á milli fólks, sem og af meðvitundinni um að allt tengist í hrífandi heild.

Hlutirnir hafa fleiri lög merkingar og hægt að túlka á margan máta. Hálf-hvelin byggjast á rúmfræðilegu formunum hring og kúlu, grunnformum sem finnast alls staðar á öllu víddarsviðinu frá smásæjum stærðum til himintungla og vetrarbrauta. Stórar kaleidoscopes sýna brot úr náttúrunni sem endurtaka sig á milli spegla í endalausum myndum, ekki ósvipað manngerðu skrauti. Í vegguppsetningu 2022/2023 er rúmfræðileg uppbygging fjarverandi. Kannski áminning um að ekkert varir að eilífu, ekkert ætti að vera sjálfsagt?

Sýningin Remember the Future samanstendur af þrívíðum hlutum og ljósmyndum . Fagurfræðin er viðkvæm og aðgengileg. Handverkið og útfærslan er tímafrek og ítarleg. Tæknin er gömul og ný og efnin sótt beint úr náttúrunni eða unnin lífræn efni og steinefni.

 Sýningin veitir okkur tækifæri til að velta fyrir okkur og tengja saman hugmyndir fortíðar og framtíðar. Listamennirnir draga fram málefni líðandi stundar séð í ljósi sögunnar. Jafnframt er sjónum beint að þekkingu forfeðra og formæðra  okkar og að handverkið megi ekki gleymast og hverfa í innihaldslausri fjöldaframleiðslu samtímans

Á sýningunni finnum við tilvísanir sem koma okkur inn í alheim hugsunarinnar og út á hið félagslega svið. Nútímaheimurinn virðist ekki alltaf vera kjörinn staður fyrir manninn. Við sem lifum á 21. öldinni höfum marga kosti sem fyrri kynslóðir hefðu sennilega viljað taka þátt í. Á sama tíma gætum við sem lifum í dag haft mikið gagn af því að nýta meira af þekkingu formæðra okkar, bæði þegar kemur að því að gæta hvers annars og náttúrunnar.

Verkefnið Remember the Future , er jarðlægt og nálægt sjávarmáli, nálægt fólki og nálægt lífinu. Listamennirnir þrír líta til baka á mæður sínar og ömmur sem þekkingarmiðla, varðveislu hefða og sem innblástur. Og hugtakið langamma þýðir ekki aðeins beinan skyldleika og blóðbönd. Hún fjallar um konur og mæður langt aftur í tímann.

Sýningin snýst um stóru spurningarnar en fer einnig beint að kjarnanum í því sem lífið snýst um. Á sama tíma er hún áþreifanleg og hrein og bein að því leyti að hún bendir á mikilvægi þess að stíga nokkur skref til hliðar, staldra við og líta til baka til að uppgötva það sem við höfum gleymt eða staðið á sama um.

Þrír listamenn. Mismunandi aðferðir, efni og efnistöki. Í sýningunni mætast list í margþættu þema og áhuginn á að miðla hefðum, gamalli þekkingu og færni – þess sem að listamennirnir vilja að verði minnst í framtíðinni.

Øystein Voll

Listfræðingur

ENG//

Remember the Future

timeless and timely

We live in unstable times and in a world characterized by conflicts. International politics affects our lives to a greater extent now than it did in the second half of the 20th century, in the post-World War II era. Global capitalism controls more and more of our everyday life. Social media demands attention and wants to set the agenda. Consumer society offers quick solutions that are not compatible with the sustainable use of our available resources.

In many parts of the world people live under demanding conditions, both materially, socially and health-wise. Even those of us who live in the north of Europe do not escape small and large upheavals.

It can sometimes be difficult to keep track of where we are and where we are going.

At the same time, there are political, economic, academic and cultural forces working to make the world a better place for us all. It gives hope to listen to wise voices. Sometimes the voices come from far away, sometimes they are very close.

Art can represent such a voice.

In the intersection between past, present and future. In meetings between people, history and culture. With inspiration from foremothers, indigenous peoples and the nature that surrounds us. Expressed with different materials and techniques. This is where we find the exhibition Remember The Future. Three artists from Nordland, Troms and Finnmark - Norway and Sápmi - have found artistic and human common denominators in each other. They are all concerned with themes such as life and survival, everyday life and sustainability, the traditions and craft practices of our foremothers, nomadic cultures and available natural resources. All three artists have solid knowledge with roots in both Norwegian and Sami or Kven culture. The Sami are the indigenous people of the Northern Cape, and the Kven are a national minority in Norway originated from Finland. 

The artists retrieve information and experience from the past that can be useful and important for the future.

Inger blix Kvammen uses the archiving of memories as a conceptual tool when she tells her stories through objects and photography - Memory Archives. Her work often deals with themes related to migrations and cultural exchange across borders and cultures.In the sub-project Tundra Archives, the nomadic reindeer herders, the Nenets, who live in north-west Russia, are highlighted. In the Varanger Archives, she brings out stories from her own multicultural neighborhood, a border area in the north-east of Finnmark, by the Arctic Ocean, characterized by encounters between the Sami, Norwegian, Finnish and Kven.The artist has developed his own methods for using textile techniques such as crochet, embroidery and weaving, in metal. She likes to combine decorative forms such as necklaces with photographs and symbolic elements, from both culture and nature. The objects become memory wreaths or story bearers that are about the people she has met, the way of life and everyday knowledge. It makes you want to ask yourself:Who am I? Why am I who I am? Where am I from? And where do I go?

 Ingrid Larssen was trained as a jewelery artist in the 1980s, at a time when jewelery was called wearable art. They were big and experimental. Later, textile became her most preferred material. She has researched and further developed the waffle stitch embroidery technique, which she sews by hand on silk and wool. This is an over 800-year-old technique that was first used to make workers' linen shirts both close-fitting and flexible. Beyond the 20th century, the technique was picked up by the fashion industry. It is rarely seen in artistic expression. Larssen uses the technique when she shapes light sculptural objects in silk organza. Fabrics and yarns that she uses are dyed from plants and lichen, seaweed and sea urchins - mostly harvested in her immediate environment. In the installation Lost - objects from the sea, some of the works are colored with blue lupine from Egilsstaðir and navel lichen from Sílalækur. She is inspired by the magic and myths of the sea, and by the vulnerable and perishable nature. In the installation The last years, she has reflected on a person's last year of life, where illness and dementia lead into a shadow world where events from childhood become clearer and the present disappears.

 Solveig Ovanger explores methods for preserving and tanning fish skins - old preparation techniques handed down by naturalists in Siberia and tanning techniques learned from a retired tanner back home in Norway. Ovanger combines the techniques in different ways in the processing of raw skins from local fish species such as cod, pollock and salmon. The use of fish skins is about belonging and a life by the coast, about the richness of the sea and possibilities for utilizing a raw material that these days is usually regarded as waste. The artist is inspired by the wordless dynamics in nature, in the universe and between people, as well as by the awareness that everything is connected in a moving whole. The objects have several layers of meaning and can be interpreted widely. The hemispheres are based on the geometric shapes circle and sphere, basic shapes that can be found everywhere in the entire spectrum of dimensions from microscopic sizes to celestial bodies and galaxies. Large kaleidoscopes show fragments of nature that are repeated between mirrors in endless images, not unlike man-made ornamentation. In the wall installation 2022/2023, the geometric structure is absent. Perhaps a reminder that nothing lasts forever, nothing should be taken for granted? 

Remember The Future consists of three-dimensional material-based objects and photographs. The aesthetics are delicate and accessible. The craftsmanship and execution is time-consuming and detailed. The techniques are old and new, and the materials are taken directly from nature or are processed organic substances and minerals. The exhibition gives us the opportunity to reflect on the concepts of past and future.

The artists highlight current topics seen in the light of history. At the same time, the focus is on the foremothers' knowledge, and that craftsmanship must not be forgotten and replaced by mass production. In the exhibition we find references that bring us into the universe of thought and out into the social sphere. The modern world does not always appear to be the ideal place for man. We who live in the 21st century have many advantages that previous generations would probably have liked to take part in. At the same time, we who live today could benefit greatly from practicing more of our foremothers' knowledge, both when it comes to taking care of each other and on nature.

 The Remember the Future project is close to the earth and close to the harbour, close to people and close to life. The three artists look back on their mothers and grandmothers as transmitters of knowledge, as carriers of tradition and as sources of inspiration. And the term great-grandmother does not only mean direct kinship and blood ties. It's about women and mothers way back. The exhibition revolves around the really big questions, but also goes right to the core of what life is about. At the same time, it is concrete and direct in that it points to the importance of taking a few steps to the side, stopping and looking back to discover what we have forgotten or not cared about.

 Three artists. Several different techniques and materials. In Remember The Future, art meets in a multifaceted theme and interest in passing on traditions, old knowledge and inherited skills - all because the artists want this to be remembered in the future.

 Øystein Voll , Art historian 

 Sýningin er styrkt af / the exhibition is supported by:  Norrænu ráðherranefndinni, Norwegian Crafts, Kunstsentrene i Norge, Kunsthandverkernes fond, BKH og Samiske kunstnere og forfatteres vederlagsfond.

Ljósmynd / photo : Monica Milch Gebhardt